Şems Suresi, Kur'an-ı Kerim'in 91. suresidir ve toplamda 15 ayetten oluşur. Şems Suresi, güneşin, onun ışığının ve etkinliğinin sembolik anlamları etrafında döner. Kur'an'daki birçok sure gibi, bu sure de insan ruhunun derinliklerine inmeye ve kişinin kendisiyle barışık bir yaşam sürebilmesi için gereken içsel anlayışı bulmasına yardımcı olmayı amaçlar. Şems Suresi, hayatın farklı yönlerini, insanın ruhsal yolculuğunu ve ilahi bir rehberliğin önemini vurgular. Evrensel sembolizm açısından güneş, bilgi, aydınlanma ve bilgelik gibi olumlu kavramları temsil eder. Aynı zamanda karanlıkla olan mücadelemizi ve ruhsal gelişimimizi sağlamak için gereken aydınlığı da simgeler. Bu suredeki ana tema, kişinin kendi içsel yolculuğunu keşfetmesi ve kendi nefsine (ego) karşı gelerek daha yüksek bir bilinç seviyesine ulaşmasıdır. Bu nedenle, Şems Suresi, hem kültürel hem de spiritüel bağlamda, insanın kendisini bulma ve kendi potansiyelini gerçekleştirme yolundaki önemli bir metin olarak değerlendirilmektedir.